Czas Zadumy2: Animowane obrazki , gify i wierszyki ku pamięci zmarłych dzieci

Po szklistych oczach je poznasz,
po chwiejnym glosie
po marzeniach w pył obróconych,
sercu na pół złamanym

i ramionach rozpaczliwie pustych

po kołysankach nigdy nie wyśpiewanych,

po nocach nieprzespanych,

po imionach nie nadanych

i łzach w ukryciu wylanych
po smutku lepiej lub gorzej skrywanym
po tym wszystkim poznasz aniołkowe Mamy.

Anioł Stróż zamyślony.

Taki nieśmiały i zagubiony.

Szeleści cicho skrzydłami,

tuż za Twoimi plecami.

I porozmawiałby chętnie.

Rady podsunąłby skrzętnie... .

Gdybyś tak umiał czasami ,

spojrzeć nie tylko oczami,

dostrzegłbyś swojego Anioła,

który z miłością Cię woła.

Bose Aniołki siedzą na chmurkach,

a każdy lekko jak piórko fruwa,

i każdy czuwa, cichutko czuwa,

nad tatą, który płakać nie umie,

nad bratem, który nic nie rozumie,

nad dziadkiem,

babcią smutną czasami,

i swoją mamą otuloną łzami,

i każdy woła głośno z daleka,

mamo, już nie płacz,

ja czekam tu na CIEBIE…

Boskim mostem po niebie.

Wybieram się do Ciebie.

Chmurki w piękny bukiet ułożę.

Proszę, odbierz je w niebie.

Gwiazdki przypominać mi będą

Ciebie.

Boże, jeśli istniejesz … pozwól mi pojąć,

co stało się wtedy, gdy musiałam podjąć

tę decyzję na tak, podpisać dokumenty

tak strasznie dużo ich było, bez pytań zbędnych

Powiedz szczerze, jakie znaczenie dla Ciebie

ma jeszcze jeden Aniołek.. tam w niebie….?

czy wiesz kim był dla mnie…? wiesz????

wiesz jak czekałam?

Wiesz przecież…

i wiesz jak bardzo go chciałam

jak walczyć z lękiem i z moim ciałem,

więc pozwól zrozumieć tę Twoją pazerność nie małą

na nasze dzieci

poco Ci tam one???? Po co pytam…

Przemyśl to… nie musisz się spieszyć,

to nie jest moja zagadka

bo póki świat istnieje,

pytać o to będzie każda osierocona matka.

Czas wszystko zabiera,

bo zabrać jest w stanie,

lecz nigdy nie zabierze tego,

co w sercu zostanie.

Wszystko się kończy,

wszystko przeminie

I sen przerwie słodkie marzenie,

Lecz coś jest w duszy,

co nigdy nie minie

I wciąż trwać będzie,

a tym jest

Miłość i Wspomnienie.

Dlaczego mnie zostawiłeś,

dlaczego odszedłeś w nieznane,

Ja wiem, że wyroki boskie

nie są do końca poznane.

Było nam razem dobrze,

W ostatniej ziemskiej drodze,

smutna kroczyłam za Tobą,

Myślałam, że będę dzielna,

a teraz nie wiem, co zrobić ze sobą.

DLA CÓRKI

JESTEM TUTAJ

Takie ważne to miejsce,

dreszcz wciąż ciało przenika,

listek tańczy na wietrze,

nie ma Ciebie, choć byłaś.

Tyle lat, a wciąż czuję

tamte małe rączęta,

kto błękitne spojrzenie,

księgę życia zamknęłaś.

Choć nie dane nam było

razem lepić bałwana,

kiedyś Cię utulę

na błękitnych polanach.

Chociaż jesteś tam w niebie,

nie ma Ciebie tu ze mną,

jak to ująć, wciąż nie wiem,

czuję twoją obecność.

Jestem tutaj, śpij słodko,

choć na dworze tak śnieżno,

listek tańczy na wietrze,

tak cię kocham córeczko.

magda

Dławi mnie cisza, rozrywa mą

duszę,odsuwa ode mnie radość

istnienia,A ja tą drogą podążać muszę,

by znaleźć siebie

- gdy Ciebie nie ma.

Dzieci cicho wymykają się do Boga,

Ich imiona zacierają krople tęsknoty.
Bóg rozpina nad nimi parasol nadziei,
One biegają po kałużach łez boso.
Już są beztroskie,
A tęcza wiary wskazuje im drogę.

Ks. Lucjan Szczepaniak

Dzieciątka po obłokach stąpające

Dzieciątka o skrzydłach roztańczonych

czy wiecie ile w nas tęsknoty,

w nas, matkach opuszczonych…

Kto Was w tą podróż zabrał, powrotną niszcząc drogę,

kto śmiał odległość taką postawić za przeszkodę?

Wy tam – my tu wciąż tkwimy, czekając na spotkanie,

wracajcie z tej podróży, niech ona snem się stanie!

My dla Was wszystko-wierzcie-w nagrodę uczynimy,

by poczuć, dotknąć, tulić… Nieba Wam uchylimy

Choć niebo dla Was co dzień otworem uchylone,

dla nas ten dzień to piekło, do bólu rozżarzone

Ja wiem, dzieciątka drogie,

wiem – takich mam nie chcecie,

co bez radości życia tułają się po świecie.

błękitne chmurki – namiastka Twych oczu ,

zapach konwalii – skóry Twojej

świeżość tęcza – obrazek barwny na niebie,

z cudnym podpisem „Mamo dla .Ciebie”

Dziecino moja,tyle mi dajesz,

za to mą miłość odwieczną dostajesz uśmiech

na co dzień też będzie w odwdzięczę,

choć serce krwawi,choć puste ręce…

Wiesz,ja poczekam,ja będę cierpliwa,wiem,

tam Ci dobrze,tam jesteś szczęśliwy.

Pogodzić się z losem podstępnym mi trzeba,

daleki mi jeszcze bilet do bram nieba.

Lecz dziękuję ze wszystko czym mnie zbliżasz do siebie,

dziękuję za słońce,za gwiazdy na niebie

I czekam w tęsknocie na nasze spotkanie,

gdy wieczność naszą wspólną drogą się stanie…

Gdyby nasza miłość mogła Cię ocalić,

nigdy byś od nas nie odszedł.

Kochać kogoś, a potem stracić

to jak kupić szczęście, a łzami zapłacić.

" Gdzieś w maleńkim serca kąciku,

Twój obraz się kryje

i czasem zamglony?

To jednak trwa i wciąż - żyje ! "

I tylko Panie nadzieja, że się kiedyś spotkamy.

Że pozwolisz znów synkowi przytulić się do mamy.

I tylko Panie nadzieja, że moje dziecko szczęśliwe.

Że tańczy, biega żartuje, że złote jabłka zrywa.

I tylko Panie nadzieja, wiec modlę się żałośnie.

Że kiedy przyjdzie pora wyjdzie po mnie radośnie.

Kiedy odwiedzi matka syna.

Niejedna łza mogiłę zrosi.

Wciąż białą różę będzie trzymać.

O ukojenie bólu prosić.

Zamyśli tylko się przy grobie.

I w słucha w tę cmentarną ciszę.

Światło Nadziei, które płonie.

Ukoić może to rozstanie.

wciąż splecione w bólu dłonie.

Znów będą czekać na spotkanie.

Kiedy nie ma Ciebie.

Smutno płynie czas.

Nie ma gwiazd na niebie.

Nawet księżyc zgasł.

Ciągle pada deszcz.

Wolniej krąży ziemia.

Płaczą gałęzie drzew.

Kiedy Ciebie nie ma.

Smutek pada cieniem

Na pola i lasy.

Kiedy nie ma Ciebie.

Nie ma Twoich słów.

Tylko są marzenia.

Kiedy ujrzę Cię znów?

"Kto dziś tu przyjdzie, łzę uroni

Zaduma się i znicz zapali,

Tęsknota w sercu znów się schroni,

Bo cierpią ci, co tu zostali.

Tak trudno czuć jest pod palcami

Kamienną płytę, jej szorstki chłód,

Tak wielu nie ma dzisiaj z nami,

Tu ich przygniata ten zimny grób.

I tylko Anioł na mogile,

Czuwa i strzeże, bo Bóg tak chciał,

Każdy przystanie tu na chwilę,

Przy grobie w smutku będzie trwał.

Kiedy odwiedzi matka syna

Niejedna łza mogiłę zrosi,

Wciąż białą różę będzie trzymać,

O ukojenie bólu prosić.

Już bajki nigdy nie opowie,

Do snu już tez nie ukołysze,

Zamyśli tylko się przy grobie,

I wsłucha w tę cmentarną ciszę.

Światło nadziei, które płonie

Ukoić może to rozstanie,

I wciąż splecione w bólu dłonie

,znów będą czekać na spotkanie…"

Łza na policzku matki...
Otrzeć ją trudno niezmiernie...
Ta łza na policzku matki, a w sercu...
w sercu ciernie...

Ta łza, co nie wysycha choć niewidoczna bywa...

Łza, co dnia każdego od nowa serce rozrywa...

Kto zrozumie, ogarnie matki łzy i cierpienie...

Kto pochylić się zechce nad jej bólem, tęsknieniem...
Łza na policzku matki...
wycieram ją od nowa
a ona płynie i płynie wyschnąć wciąż nie gotowa...

Mijają dni i to ciągłe rodziny oczekiwanie,

że coś się zdarzy, że boleć przestanie,

czekanie na to, że Wrócisz,

czekanie, na jakiś znak,

czekania na spotkanie...

Mój Anioł nosił imię dziewczęce
Miał moje oczy,mój głos, moje ręce
Mój Anioł towarzysz niedoli,
ceruje rozdarte serce,
które tak bardzo boli.
Mój Anioł włosy ma moje,
a na nich piórka...
Mój Anioł...
Moja miłość...
Moja córka...

MIŁOŚCIĄ ZAWSZE BĘDZIECIE

Mój Kochany Aniołku
Bądź światłem, co prowadzi,
Bądź lekarstwem ,co ból złagodzi,
Bądź pocieszeniem w cierpieniu
Bądź ciszą w milczeniu,

Bądź łzą we wzruszeniu,

Bądź pamięcią we wspomnieniu,

Po prostu Bądź Bożym dzieckiem światłości

Dając swoim bliskim iskierkę wiary,

nadziei i miłości.

Na dzień Matki niosę kwiatki

dziecku memu na mogiłę.

Lecz gdy dziecko moje żyło

to mi kwiatki przynosiło.

I tak mocno się tuliło.

Dzisiaj nasze Aniołeczki

niosą kwiatki do Mateczki.

Tej niebieskiej tam na górze

wszystkie razem niosą róże.

My Mamusie tu na ziemi

łzami kwiaty podlejemy,

by Mateczka Świętobliwa

nasze dzieci przytuliła.

Na progu życia los nieubłagany

zabrał nam Ciebie Aniołku Kochany.

A nasze serca, co dla Ciebie biły

będą na zawsze za Tobą tęskniły...

Na równi z żebrakiem
są moje marzenia...
On prosi o wsparcie...
ja o wspomnienia...
Bo tylko one mi
pozostały...

bo pragnę pamiętać

Mój Aniele Mały...

Bo chcę pamiętać

wszystko i wszędzie...

Bo przecież

Byłeś...Jesteś

i Będziesz...

Nie płacz kochana Mamo
Ja patrzę na Ciebie co rano.
Jak tylko oczka otworzę
I skrzydła anielskie rozłożę
To zaraz lecę do Ciebie
Pomimo, że jestem tu- w Niebie
Lecę, by Ciebie utulić,
Do serca mego przytulić

Głaskać Twe włosy rozwiane

I skleić serce złamane.

I znajdziesz mnie w listku na drzewie

I wiatru ciepłym powiewie

I w jasnym słońca promieniu
I w ptaku co siadł na ramieniu.
W tatrach i szumie morza
W tęczy łuku, barwnym jak zorza

W tatusia czułym uścisku

Bo jestem tak bardzo blisko...

I śpiewam Ci liści szelestem

I kocham - przy Tobie jestem

W zachodzie i wschodzie słońca

Ja będę z Tobą do końca... .

"Nikt nie potrafi powiedzieć DLACZEGO?.

Do bram niebieskich zapukało dziecię,

wiedząc że nie ma go już na świecie.

Po jego twarzy łezki spływały i szeptał przy tym....

"Ja chcę do mamy".

Czy tak naprawdę stać się musiało?

- w główce zadawał sobie pytanie.

Nagle bramę otworzył Stróż Anioł Jego

i głośno powiedział..."Nie płacz kolego.

Troszkę pobędziesz tu z nami

i wkrótce spotkasz się z rodzicami.

Dziecię spojrzało na Stróża swego

wciąż nie mogąc pojąć Dlaczego.

Bardzo chciało wrócić do mamy

i nie przechodzić przez próg tej bramy.

Anioł wziął wtedy dziecię na ręce

pokiwał głową jakby w podzięce,

coś mi tłumaczył, wyjaśniał Dlaczego

mówił tak cicho żeby nikt nie słyszał tego.

Po krótkiej chwili dziecię na niego spojrzało,

przetarło oczka, płakać przestało.

Wtuliło się mocno w Anioła ramiona

szepcząc do ucha...."Chodźmy do Boga".

Gdy przechodzili przez wielką bramę

dziecię spojrzała jeszcze przez ramię.

Pomachała rączką na pożegnanie

swojej jedynej, najdroższej mamie.

Gdy się wrota za nim zamknęły

synek wyszeptał jeszcze te słowa....."

Każdego dnia przychodzi tu będę,

by was powitać kochani rodzice.

Będę się modlił za Wami do Boga

by nigdy więcej nie spotkała was trwoga.

Za mnie kochajcie moje rodzeństwo

i pielęgnujcie swoje małżeństwo.

Chociaż Wam nigdy nie powiedziałem

- Kocham Was Bardzo

- (a tak bardzo chciałem).

I zanim Anioł się zorientował,

dziecię zasnęła w jego ramionach

ze smutną minką, słonymi łzami,

bo będzie tęsknić za rodzicami...."

ODESZŁA
Odeszła...
Lecz nie bez walki,
Każdy dzień był walką,
Walką o każdą sekundę życia,
Walczyła ona,
Walczyliśmy my,
Odeszła...

Bóg zabrał ją do siebie,

Teraz już uwolniła się od bólu,

Teraz już nie musi szamotać się w sidłach choroby,

Teraz już jest szczęśliwa, tam w Niebie

Teraz już nie cierpi,

Teraz my cierpimy,

Ogarnia nas ból, żal, smutek,

Tak ciężko jest zrozumieć jej śmierć,

Młodziutkiej, niewinnej, wspaniałej osoby,

Boże, tak ciężko jest pogodzić się z Twoją decyzją,

Boże, tak ciężko jest zrozumieć Twoje zamiary,
Boże, dodaj nam chociaż sił, byśmy nauczyli się żyć...
żyć bez niej na Ziemi,
Lecz z nią w sercach...
konwalia

Odeszłaś chociaż nie chciałaś,

Tak Bardzo życie kochałaś.

I wciąż na Twoje wspomnienie,

Tak trudno ukoić cierpienie.

Ty byłaś taka radosna,

Twe życie to jakby wiosna.

Jak umysł ma pojąć ten czas,

Że Ciebie już nie ma wśród nas.

Ta pustka co w nas została,

Wciąż będzie trwała i trwała,

Ukoić bólu nie może

Dlaczego odeszła...Boże?

Dlaczego odejść musiała?

I tylko pamięć została,

Nic serca ukoić nie może

Czy była potrzebna Ci ...Boże.

O moje najdroższe, ukochane dziecię

Tęskno i smutno bez Ciebie na świecie,

Żyłeś tak krótko synu ukochany,

Cierpiałeś wiele i poszedłeś w kraj nieznany,

A w sercu twych rodziców, żal i smutek po Tobie

Tę smutną pamiątkę stawiamy na Twym grobie.

Poczekam na ziemi,Ty w niebie

nie wiem jak długa ma droga do Ciebie

Wiem,że umierać nie będę się bała

po kolorowej tęczy przyjdę…

wiem,że będziesz czekała!

Poznamy się obie bez słowa

to co los nam odebrał

zaczniemy od nowa

Już się nie modlę,nie proszę

bunt serce rozdziera

Ty!który rządzisz światem

spraw tylko tyle

oby ta wieczność moja

to były dla Niej chwile!

Pod powiekami łez brakuje,
Tęsknota dręczy, wszystko smuci,
W sercu Twój obraz się maluje,
Kto nas bez Ciebie żyć nauczy.

Pozwól żyć

Rosłem w Twym łonie

Już kilka dni

Mym małym światem

cieszyłem się.

Już miałem rączki i nóżki dwie

I już wiedziałem, że żyję.

Me serce małe

Już kocha Cię

Więc Tobie dziękuję.

Och, mamo, mamo

pozwól żyć.

Pozwól mi zobaczyć siebie

Pozwól się cieszyć

Życiem swym i pozwól mi kochać Ciebie.

Czułem, że nastał nowy dzień

A w jednym ciele, Ty i Ja

I gdzieś bardzo daleko

niosłaś mnie tego dnia.

Och, mamo, mamo

Ja nie chcę tam, tam jest coś złego

Ktoś wtargnął na mój maleńki świat,

Ja nie chcę tego,

Mamo, mamo dlaczego

Ty tak postąpiłaś ze mną?

Ja chciałem tylko zobaczyć słońce,

A zobaczyłem ciemność.

Ktoś oderwał mi nogi dwie,

A krew spaliła do końca

I serce nagle przestało bić

I nigdy nie widziałem końca.

K.B.

Są dni pełne radości, szczęścia i uniesień.

Ale są też inne – pełne zadumy i smutku.

I taki jest listopadowy dzień,

kiedy przychodzimy na cmentarze,

zapalamy znicze, wzdychamy,

tęsknimy i… odchodzimy.

Słonko i radość całego domu.

Kwiatuszku nasz kochany.
Do nóg Boskich Cię składamy.
By modlitwa twoja miła, żale nasze ukoiła.
Nie wrócisz do nas, my pójdziemy do ciebie,
byśmy na wieki złączyli się w niebie.

Smutno mi bez Ciebie,

nie przyjdziesz już do mnie

tylko ja do Ciebie ...

SYNECZKU życie bez Ciebie
jest jak dzień bez słońca.
Jak noc , co trwa i trwa... bez końca.
A każda gwiazda na ciemnym niebie.
Maluje światłem moją drogę do Ciebie .

Synu choć Twe życie krótko trwało,
tak wiele bólu zostało.
Choć zgaszone me marzenia,
nie doczekały się spełnienia.

To dlaczego? już nie pytam,
resztką sił nadzieję chwytam,
Że w końcu ze szczęścia zapłaczę
kiedy Cię spotkam,
przytulę,zobaczę.

Synu śmierć się nie lituje, ofiar nie wybiera.
Trudno po tym wszystkim myśli jest pozbierać.
Jeszcze, gdy dociera do mózgu wołanie,
Że to już ostatnie, nasze pożegnanie.
Nie ma Ciebie obok, wciąż mijają lata.
Wyschły nawet łzy na cmentarnych kwiatach.
Nie czekam daru lata, godzin już nie liczę.
Mogę tylko palić na twym grobie znicze.

"Śpij Kochanie moje małe
niech sen lekarstwem będzie duszy,
Anioły ramieniem Cię otoczą
i ciepłem serca, gdy się wzruszy.
Niebo otworzą po godzinach,
z zanadrza gwiazdkę wyczarują.
Maleńkie skrzydła Ci założą
do raju z Tobą poszybują."

ŚWIATEŁKO NADZIEI NAM POZOSTAŁO...
LECZ , NA NIEWIELE SIĘ ONO ZDAŁO..
SERCA NASZE WCIĄŻ KRWAWIĄ TAK SAMO...
A OCZY NA NOWO ŁZAWIĄ

Tam, gdzie anielska pieśń rozbrzmiewa

A schody wiodą do nieba

Tam trzepot skrzydeł Twoich

Rozwiewa wszystkie chmury

I gdy patrzę do góry
Płyną łzy spod powiek moich...
Widzę jak stąpasz wśród gwiazd korytarzy

I nawet Ci się tu wracać nie marzy

Bo Twój nowy świat jest tak daleki...

Niech Cię Pan Bóg swoją miłością otoczy Na wieki...

To płacze serce,
tak cichutko łka
a w smutnym oku zastyga łza.
To płacze serce nad losem swym,
odeszło szczęście,
a Ty Synu wraz z Nim.

Wiem, że tu jesteś… Ale tak cicho,
jakby Cię wcale tu nie było.
Lecz ja wciąż czuję w domu, w lesie, w mieście.
Jakby koło mnie Twoje serce biło…
Czuję także wpatrzone we mnie Twoje oczy.
Uważne i troskliwe nawet w środku nocy.
Wiem też, że na skrzydłach ze światła
pobiec możesz wszędzie i w mój sen wejść łatwo,
i śpiewać na kolędzie…
Dobrze, że tu jesteś w dni zwykłe i w niedziele.
Ukryty w powietrzu - mój dobry Aniele!